Is bronchoscopy always justified in diagnosis of haemoptysis? Response to the letter of Solidoro and Guerrera

non

The role of bronchoscopy in diagnosis of chronic cough in adults: a retrospective single-center study

Introduction: Cough is one of the most frequent symptoms reported to pulmonologists. The role of bronchoscopy in the diagnostic work-up of chronic cough is not clearly defined. The aim of this study was to evaluate the utility of fiberoptic bronchoscopy (FOB) and additional testing of samples collected during FOB in the differential diagnosis of chronic cough in adults.Material and methods: This was a single-center retrospective study. Out of 7115 conventional white light FOB examinations, we finally selected 198 with cough as the only indication.Results: In 40.9% of bronchoscopic examinations, no visible cause of cough was found. Visual signs of chronic bronchitis (CB) were detected in 57.6% of reports. Only in 3 cases (1.5%) bronchoscopy revealed a potential cause of chronic cough other than CB. Mycobacterium tuberculosis or other mycobacteria were spotted in none of the samples. In 91.1% of bronchoalveolar lavage (BAL) cytologic examinations, at least one cell count abnormality was detected, but only in case of increased percentage of eosinophils, it might be considered clinically relevant. In 53% of bacteriological culture results, at least one potentially pathogenic bacterium was isolated. Conclusions: The present study results strengthen the evidence that FOB combined with additional testing of airway specimens obtained during FOB is not a powerful tool in the differential diagnosis of chronic cough, and FOB as a diagnostic tool may be overused. The appropriate timing and decision regarding referral for FOB and additional testing of achieved material requires careful clinical consideration

Czy bronchoskopia jest zawsze niezbędna w diagnostyce krwioplucia?

WSTĘP: Bronchofiberoskopia jest często wykonywanym badaniem we wstępnej diagnostyce krwioplucia. Wiele danych wskazuje jednak na to, że badanie to nie zawsze dostarcza dodatkowych istotnych informacji, ponad te uzyskane z badań obrazowych. Z tego powodu przeprowadzono analizę, której celem było określenie przydatności bronchofiberoskopii w pierwszoplanowej diagnostyce krwioplucia. MATERIAŁ I METODY: Przedmiotem retrospektywnej analizy były wyniki badań bronchoskopowych wykonanych u pacjentów kierowanych do pracowni bronchoskopowej. Zawarto w niej jedynie te badania, w których wyłącznym wskazaniem było krwioplucie, wyłączając inne przyczyny z zakresu układu oddechowego. WYNIKI: Do ostatecznej analizy włączono 114 pacjentów. Mediana wieku wynosiła 59 lat (IQR: 46–64,75). Aktywne krwawienie stwierdzono w badaniu u 13 pacjentów (11,4%). Nie różnili się oni od pozostałych pod względem wieku: 59 (54–69) v. 59 (45–64) lat; W = 532,5, p = 0,27, oraz płci: c2 = 1,68, p = 0,2. Natomiast u 29 pacjentów (25,44%) w bronchofiberoskopii nie ujawniono żadnych nieprawidłowości. Pacjenci należący do tej grupy byli istotnie młodsi — 46 (34–62) v. 60 (53–67) lat; W = 782, p = 0,003. WNIOSKI: Mały odsetek wyników wskazujących na aktywne krwawienie sugeruje nadużywanie bronchofiberoskopii w diagnostyce krwioplucia. Wskazania do tego badania powinny być zrewidowane, w szczególności w grupie młodych pacjentów z niemasywnym krwiopluciem.WSTĘP: Bronchofiberoskopia jest często wykonywanym badaniem we wstępnej diagnostyce krwioplucia. Wiele danych wskazuje jednak na to, że badanie to nie zawsze dostarcza dodatkowych istotnych informacji, ponad te uzyskane z badań obrazowych. Z tego powodu przeprowadzono analizę, której celem było określenie przydatności bronchofiberoskopii w pierwszoplanowej diagnostyce krwioplucia. MATERIAŁ I METODY: Przedmiotem retrospektywnej analizy były wyniki badań bronchoskopowych wykonanych u pacjentów kierowanych do pracowni bronchoskopowej. Zawarto w niej jedynie te badania, w których wyłącznym wskazaniem było krwioplucie, wyłączając inne przyczyny z zakresu układu oddechowego. WYNIKI: Do ostatecznej analizy włączono 114 pacjentów. Mediana wieku wynosiła 59 lat (IQR: 46–64,75). Aktywne krwawienie stwierdzono w badaniu u 13 pacjentów (11,4%). Nie różnili się oni od pozostałych pod względem wieku: 59 (54–69) v. 59 (45–64) lat; W = 532,5, p = 0,27, oraz płci: c2 = 1,68, p = 0,2. Natomiast u 29 pacjentów (25,44%) w bronchofiberoskopii nie ujawniono żadnych nieprawidłowości. Pacjenci należący do tej grupy byli istotnie młodsi — 46 (34–62) v. 60 (53–67) lat; W = 782, p = 0,003. WNIOSKI: Mały odsetek wyników wskazujących na aktywne krwawienie sugeruje nadużywanie bronchofiberoskopii w diagnostyce krwioplucia. Wskazania do tego badania powinny być zrewidowane, w szczególności w grupie młodych pacjentów z niemasywnym krwiopluciem